سموم: قرار گرفتن در معرض برخی سموم ممکن است خطر ابتلا به پارکینسون را افزایش دهد.
رسالت ما در اين جا، ارتقاى دانش عمومى در مورد بيمارى هاى مغز و اعصاب است كه به مديريت بهتر اين بيمارى ها و پيشگيرى از بروز آنها به شما كمك خواهد كرد.
پژوهشگران در سال ۲۰۱۷ روشی برای تشخیص زودهنگام بیماری پارکینسون پیشنهاد کردند. این روش از سیستمی رایانه‌ای تشکیل شده که نرم‌افزار تخصصی و تبلت (برای تشخیص سرعت نوشتن) و مداد (برای اندازه‌گیری فشار وارده‌ی بیمار) را شامل می‌شود.
فیزیوتراپی به دلیل جلوگیری از پیشرفت بیماری و ممانعت از محدودیت های عملکردی در درمان بسیار موثر خواهد بود.
دکتر مونا حجازی بهترین متخصص مغز و اعصاب تهران در رابطه با این بیماری توضیحاتی را بیان نموده اند که در ادامه به آن ها خواهیم پرداخت.
بیماری پارکینسون در ایران حدود ۲ درصد از افراد مسن را درگیر می‌کند. با ما باشید تا درباره‌ی این بیماری اطلاعات مفیدی به‌دست آورید.
۱. عوارض جانبی داروها: برخی از داروهای خاص که برای درمان مشکلات روانی نظیر روان‌پریشی یا افسردگی مصرف می‌شوند، ممکن است موجب بُروز علائمی نظیر علائم بیماری پارکینسون شوند.
ممکن است فردی متوجه شود انجام کارهای روزمره‌اش دیگر مثلا قبل آسان نیست؛ مثلا با بستن بیماری پارکینسون برای چیست دگمه‌های پیراهن یا مسواک‌زدن دندان‌هایش مشکل پیدا کرده یا اینکه دیگر بوها را خوب نمی‌فهمد. این تغییرات بخشی از تغییرات مرتبط با پیر شدن هستند یا علامتی از علائم بیماری پارکینسون؟ پاسخ همیشه آشکار نیست؛ زیرا آزمایش خاصی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد.
مراجعه به یک مددکار اجتماعی و صحبت با وی در خصوص تاثیر پارکینسون در آینده افراد
با این حال، علائم متفاوت است و ممکن است با پیشرفت بیماری بدتر شود.
حرکت چرخشی مکرر در انگشتان دست (مالیدن انگشت شست به انگشت سبابه)
تقریبا هر فرد مبتلا به پارکینسون دچار حداقل یکی از این نشانه‌ها می‌شود. در حالت شدید، این احتمال وجود دارد که علائم زیر موجب ناتوانی فرد شوند.
برخی از بیماران نیز یبوست را عامل آزردگی خود می دانند. برخی رعشه دائمی دست‌ها را دلیل آزردگی خود از این بیماری عنوان می کنند. لذا متناسب با نگرانی های بیمار ، برنامه درمانی مناسب ارائه می گردد.
وراثت : به ندرت اتفاق می افتد که این بیماری از والدین به کودکانشان انتقال یابد. در بیشتر موارد می توان گفت که پارکینسون ارثی نمی باشد. در صورتی که عضو درجه یک خانواده به پارکینسون مبتلا باشد ممکن است ۳ درصد خطر ابتلا را در افراد دیگر خانواده بیشتر کند این بدان معنی است که خواهر ، برادر ، پدر و یا مادر که دارای این بیماری می باشند کمی خطر ابتلا به این عارضه را افزایش دهد.